Wie ik ben en wat ik zoal heb gedaan.
Door puur toeval ben ik bij de Marine terecht gekomen. Ik was na mijn schoolopleiding nog te jong om in de A-verpleging te worden aangenomen en ik zocht daarom iets leuks om deze 10 maanden te overbruggen. Dus een aanmelding gestuurd, gekeurd en tot mijn verbazing aangenomen.
Op 14 Oktober 1974 mocht ik me melden op het MOKH en werd hofmeester gemaakt.
Na mijn opleiding ging ik naar de Marva Afdeling Den Haag maar dit was toch niet echt wat ik wilde.
Dus regelmatig verzoeken ingediend maar dit ging niet lukken. Eerst bijtekenen, dan beroeps worden en dan kijken we verder waren de antwoorden die ik kreeg. In 1977 ging ik voor het eerst mee met de Militaire Bedevaart naar Lourdes en wat was dit bijzonder. Of je vind het helemaal niks of je raakt in de ban van dit virus. Dus dat doe ik nog steeds! De afdeling Den Haag werd opgeheven en ik ging naar Vliegveld Valkenburg. Dit was een veel leukere plaatsing en heb hier veel leuke dingen mogen doen en meemaken. Zoals meevliegen met de MLD, uitwisseling met Engelse WRENS en werken op bijzondere locaties. Aan dit alles kwam een eind toen ik besloot om toch per 1 November 1980 uit de Marine te stappen en naar Duitsland te verhuizen. Daar kon ik bij het Rode Kruis mijn medische opleidingen doen en genieten van het goede leven en alles wat de KLU verder te bieden had in Blomberg, Rheine en Bramsche. In 1986 terug naar Nederland met mijn gezin en in Arnhem een leuke woning gevonden,
waar ik nog steeds met heel veel plezier woon.
Verschillende opleidingen gevolgd en als hobby begonnen met het werken met honden.
Maar al snel werd dit beroepsmatig in de beveiliging en zoekhonden menselijke geur.
Ook kwam er een part time opleiding ziekenverzorging van de grond, dus die ook maar gedaan.
Dus werkzaam in al mijn droomberoepen en in mijn vrije tijd op zoek naar vermiste personen in binnen en buitenland. Zo kwam ik nog eens op vreemde plaatsen, wat ik bij de marine toch wel gemist had.
Hier jaren lang van genoten tot mijn gezondheid het af liet weten. Dat was wel een domper maar ik vond wel iets anders waar ik ook blij van werd. Ik was ook al jaren lid van de KOVOM Koude Oorlog Vereniging Oud Militairen en nu iets actiever daarin geworden en meedoen aan hun activiteiten. Zoals verschillende herdenkingen bijwonen. In Januari 2019 voor het eerst naar een nieuwjaarsreceptie van de ex-act.
Ik kende er niemand maar dat was snel verholpen, wat een warmte en herkenning voelde ik hier.
Dit ga ik veel vaker doen en het resultaat is dat ik dit nu zit te tikken als regio vertegenwoordigster.
Mijn beperkingen heb ik nog steeds maar ik geniet van alle dingen die ik mag doen
en dat gaat de ene keer beter als de andere keer. Mocht iemand mij willen helpen in de regio als vrijwilliger dan kunt u zichzelf opgeven bij de Landelijk Coördinator a.i. Guusje.
Groetjes Ria Halman